آزمایش ACLA؛ سنجش آنتی بادی ضد کاردیولیپین در خون

آزمایش ACLA یک آزمایش خونی دیگر است که در خون میزان آنتی بادی های ضد کاردیولیپین سنجیده میشود. آنتی بادی ها درواقع پروتئین هایی هستند که توسط  گروهی از سلول های ایمنی تولید میشوند و کمک به دفاع از بدن میکنند. گاهی به دلیل اختلالاتی  آنتی بادی هایی علیه سلول های خودی ساخته و ترشح میشود (همانگونه که در آزمایش ANCA دیدیم) و باعث بروز بیماری های خود ایمنی میشود. گاهی این آنتی بادی ها بر علیه کاردیولیپین [که یک لیپید در غشای داخلی میتوکندری‌ها ست و در انعقاد خون نیز نقش دارد] ساخته میشود و باعث بروز مشکلات زیادی مانند سقط مکرر میشود. در این مطلب به آزمایش ACLA، موارد تجویز و تفسیر آن میپردازیم.

چرا آزمایش ACLA درخواست داده میشود؟

اگر علائمی مانند خونریزی یا مشکلات انعقادی و خون ریزی داشته باشید ممکن است پزشکتان این آزمایش را در کنار آزمایش های دیگری برای شما تجویز کند. همچنین در زنانی که در سن بارداری هستند و سقط مکرر جنین، خصوصا در سه ماهه ی دوم و سوم بارداری، دارند نیز این آزمایش درخواست میشود. در بیماری های خود ایمنی مثل لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) نیز ممکن است برای  کمک به تشخیص از این تست استفاده شود زیرا این آنتی بادی در خون افراد مبتلا به این بیماری ها نیز وجود دارد.

هدف از انجام آزمایش ACLA شناسایی و تشخیص وجود آنتی بادی های IgG, IgA, IgM علیه کاردیولیپین می باشد. آنتی بادی‌ها توسط سیستم ایمنی بدن و در واکنش به عوامل بیگانه تولید میشوند. این آنتی بادی‌های تولید شده در فرایند تشکیل لخته خون تأثیر می گذارند. در صورت تایید وجود یک یا بیش از یک گروه از آنتی بادی های ضدر کاردیولیپین در آزمایش ACLA، حداقل ۶ هفته پس از آزمایش اولیه، برای ارزیابی وضعیت بیمار، آزمایش باید مجددا انجام شود. با انجام مجدد این آزمایش میتوان مشخص کرد که آیا وجود آنتی بادی علیه کاردیولیبین پایدار مانده یا موقتی و گذرا بوده است.

چه آزمایش های دیگری به همراه آزمایش ACLA ممکن است انجام شود؟

معمولا آزمایش ACLA به تنهایی انجام نمیشود. درواقع اگر هر یک از علائم گفته شده در بالا برای مثال علائم لوپوس یا علائم مشکلات انعقادی در کسی وجود داشته باشد و پزشک به شرایط خاصی شک کند این آزمایش به همراه آزمایش های دیگری درخواست داده میشود و مجموعه نتایج همه ممکن است به تشخیص بیماری خاصی کمک کند. برای مثال اگر پزشک به لوپوس شک کند ممکن است به همراه این آزمایش بیوپسی بافتی و رادیوگرافی نیز درخواست داده شود.

بعضی از آزمایش های همراه آزمایش ACLA عبارتند از:

• CBC یا شمارش کامل سلول های خونی
• PTT
• PT
• ANA
• APLA
• سونوگرافی عروقی برای یافتن لخته‌های خونی

انجام آزمایش

همانگونه که گفته شد این آزمایش بر روی نمونه خون انجام میشود و مانند سایر آزمایش‌های خونی دیگر یک نمونه خون وریدی گرفته میشود. برای سنجش این آزمایش نیازی به ناشتا بودن نیست. با این حال یا ممکن است بعضی از آزمایشگاه ها بر مبنای سیاستی که دارند اغلب نمونه گیری را از شخص در حالت ناشتا انجام دهند. البته ممکن است پزشک شما به همراه این آزمایش، آزمایش های دیگری را نیز تجویز کرده باشد که نیاز به ناشتا بودن داشته باشند.

اگرچه آزمایش ACLA در افراد مبتلا به لوپوس اغلب مثبت میشود اما مثبت بودن این آزمایش به معنای ابتلا به این بیماری نیست زیرا همانطور که پیشتر گفته شد این آزمایش در شرایطی مثل مشکلات انعقادی و سقط مکرر نیز ممکن است تیتر بالایی داشته باشد.

تفسیر نتیجه آزمایش ACLA

نتیجه منفی در آزمایش ACLA نشان دهنده آن است که آنتی بادی های عليه کاردیولیپین از نوع IgG, IgA, و IgM در زمان انجام آزمایش در خون فرد وجود نداشته‌اند. آنتی بادی های کاردیولیپین شایع ترین نوع از آنتی بادی های فسفولیپیدی هستند و ممکن است سطح آنها در خون به دلایل مختلف به طور موقت افزایش یاید، از جمله در بیماران مبتلا به ایدز یا عفونت حاد، بعضی سرطان‌ها، مصرف داروهایی مثل پنیسیلین، فنیتوئین و پروکائین آمید یا حتی در افراد پیر بدون هیچ علامت دیگری.

افزایش خفیف تا متوسط سطح آنتی بادی های کارديولبیین در موارد فوق، معمولا از نظر بالینی اهمیت چندانی ندارد، با این حال نتایج باید با توجه به علایم و شرایط بالینی بیمار تفسیر شوند.

مقادیر سنجیده شده بر اساس واحد های مختلف به شکل زیر است:

منبع